پس از اينكه دانشجويان ايراني در اعتراض به رفتار اخير انگليس عليه ايران، در برابر سفارت اين كشور تجمع كردند و تعدادي نيز از سر خشم و عصبانيت وارد محوطه سفارت شدند و مقامات انگليسي به كمك رسانه‌هاي استكباري و صهيونيستي عليه ايران جوسازي كردند، در اتحاديه اروپا سه اتفاق افتاد: يكم - تحريم‌هاي جديدي عليه 180 شخصيت حقيقي و حقوقي ايراني اعلام شد. دوم - كاترين اشتون، رئيس سياست خارجي اروپا، در جمع وزراي اتحاديه اروپا اعلام كرد: ما مايليم دكتر جليلي [دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران] به نامه اخير من مبني بر از سرگيري گفت‌وگوها با ايران پاسخ دهند. سوم – با تحريم نفتي ايران مخالفت شد و درباره فراخواني سفراي اتحاديه اروپا از ايران هم تصميمي گرفته نشد.
اروپايي‌ها پس از انتشار گزارش آمريكايي آمانو، مديركل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، زمزمه تحريم تعدادي از مقامات ايراني را آغاز كرده بودند و اعلام آن در نشست دو روز پيش وزراي خارجه به معناي حمايت از انگليس در ماجراي اخير نيست؛ اما طوري وانمود شد كه در حمايت از انگليس بوده است.
«اشتون» بلافاصله پس از ماجراي سفارت انگليس در تهران، درخواستش را كه چاشني تهديد هم داشت، مطرح كرد تا شايد ايراني‌ها با نگراني از جوسازي كه انگليسي‌ها كردند و براي پرهيز از اقدامات تند احتمالي اتحاديه اروپا، شتابزده و منفعلانه به اشتون جواب مثبت بدهند؛ حال آنكه اقدام دانشجويان از سر اقتدار بود و امروز و پس از آن حادثه، ملت ايران بيش از پيش احساس توانمندي و پاسخ قاطع دادن به كشورهايي را دارند كه منافع و مصالح آن را ناديده مي‌گيرند؛ بنابراين فرصت‌طلبي اشتون هم چيزي عائد وي نمي‌كند و نبايد هم بكند.
كشورهاي اروپايي كه سال‌هاي پيش، نمايش تعطيلي سفارتخانه و فراخواندن سفيرانشان را اجرا كرده بودند و از آن خاطره‌اي جز سرافكندگي ندارند، اين‌بار متوجه شدند كه نبايد دوباره دست به آزمون خطاي تاريخي‌شان بزنند؛ از اين‌رو به خواست و ميل انگليسي‌ها «نه» گفتند تا رسوا نشوند. حال انگليسي‌ها مانده‌اند و دربه‌دري براي يافتن روزنه‌اي كه با حقارت كمتر به ايران بازگردند
[ 1390/9/12 ] [ 18:3 ] [ zeyafat10 ]
[ (0) نظر]