آخرين خبر

بصيرت:گروه ترجمه-روزنامه هاآرتز 10 ژوئن 2011 (20 خرداد) در مقاله‌اي به قلم «آلوف بن» به مواضع و سياست‌هاي رژيم صهيونيستي در قبال تحولات جهان عرب پرداخت و نوشت: خيزش‌هاي كنوني در جهان عرب همچنان تأثيري عميق بر سياست‌هاي خارجي و دفاعي اسرائيل در سال‌هاي آينده خواهد گذاشت. سياست منطقه‌اي اسرائيل مبتني بر ايجاد حصارهاي امنيتي، اقتصادي و مهم‌تر از همه، فرهنگي به‌منظور جداسازي اسرائيل از محيط پيرامون است. رؤياي شيمون‌پرز در مورد خاورميانه جديد براساس همكاري منطقه‌اي بود كه مدت‌هاست راهبرد فاصله‌گيري ايهود باراك و بنيامين نتانياهو جايگزين آن شده است. مطابق اين راهبرد، اسرائيل تكيه‌گاه و دژ روبه‌پيشرفت غرب در خاورميانه عربي و اسلامي است. بنيامين نتانياهو به‌عنوان فردي كه زماني وزير اقتصاد بوده، سياست «صلح اقتصادي» را در پيش گرفته است. از نظر او رشد اقتصادي در پشت ديوارهاي حائل مبتني بر الگوي كره جنوبي در مقابل كره‌شمالي است. اسرائيل در دو سال گذشته از چنين سياستي به دليل وجود آرامش در مرزها سود برده است؛ زيرا تا چند ماه گذشته در عين حال كه كشورهاي همسايه غرق در بحران‌هاي اجتماعي و بي‌ثباتي حكومتي به دليل انقلاب‌هاي مردمي بودند، در اسرائيل آرامش برقرار بود؛ اما اعتراضات روز نكبت در نوار مرزي در بلندي‌هاي جولان در ماه گذشته و اعتراضات روز نكسه در اين هفته به اين آرامش و رؤياي شيرين پايان داد و به اسرائيلي‌ها اثبات كرد كه آن‌ها نمي‌توانند خود را از حوادث محيط پيرامون جدا سازند. سي و هفت سال آرامش در بلندي‌هاي جولان به‌يك‌باره بر هم خورد، زيرا رژيم بشار اسد تنها اكنون براي بقا و ادامه حيات مي‌جنگد. بيشتر اسرائيلي‌ها همچنان از انقلاب‌هاي بهار عربي جدا هستند. در پايان اين مقاله آمده است: اما خيزش‌هاي منطقه‌اي همواره تأثيري عميق بر سياست‌هاي خارجي و دفاعي اسرائيل داشته‌اند. انقلاب مصر در سال 1952 به حملاتي از غزه انجاميد. انقلاب‌هاي سوريه در دهه 1960 به جنگ شش روزه منتهي شد. اقدامات صورت گرفته براي سرنگوني رژيم اردن در سال 1958 و سال 1970، اسرائيل را به غرب و رهبران اسرائيل را به خاندان سلطنتي هاشمي نزديك‌تر كرد. جنگ داخلي لبنان سبب شد اسرائيل به اشغال طولاني‌مدت جنوب لبنان دست بزند و انقلاب ايران به ظهور رژيمي قدرتمند و دشمن اسرائيل در ايران منتهي شد. به علاوه، در نتيجه جنگ ايران و عراق و جنگ اول خليج‌فارس، جبهه شرقي اسرائيل تضعيف شد و تغييرات داخلي اخير در تركيه، اسرائيل را از متحدي مهم محروم كرد و سال گذشته بحران كاروان دريايي تركيه را در پي داشت. تمام اين موارد نشان مي‌دهد موج كنوني انقلاب‌هاي عربي تأثيري بسيار گسترده بر سياست خارجي و دفاعي اسرائيل در سال‌هاي آينده خواهد گذاشت به‌طوري‌كه از هم‌اكنون وحشت از انقلاب مصر سبب شده نتانياهو ساخت حصار در طول مرزهاي جنوبي اسرائيل و گفت‌وگو براي افزايش بودجه دفاعي را سرعت ببخشد. همچنين ناآرامي‌هاي داخلي سوريه براي اسرائيل بسيار خطرناك است؛ زيرا به‌دليل مجاورت جغرافيايي، تأثيرات منفي بر امنيت ملي اسرائيل به وجود خواهد آمد. در حال حاضر، توان نظامي سوريه و ارتباط اين كشور با حزب‌الله و ايران و مناقشه موجود بر سربلندي‌هاي جولان از جمله نگراني‌هاي اسرائيل است و تمام نشانه‌ها حاكي است اين ناآرامي‌ها تنها افزايش خواهد يافت و يكپارچگي سوريه نيز به خطر خواهد افتاد. در اين ميان، اسرائيل بايد مراقب باشد وارد كشمكش‌هاي منطقه‌اي نشود و خود را درگير جنگ‌هاي غيرضروري نكند. در عين‌حال، رهبران اسرائيل بايد فرصت‌هاي راهبردي را بررسي كنند و براي نمونه سناريوهاي سرنگوني اسد و جايگزيني رژيمي طرفدار غرب در سوريه را كه با ايران و حزب‌الله فاصله مي‌گيرد، در محاسبات خود بگنجاند.